History

Fiscardo is one of the finest harbors in Greece. Prehistoric graves testify that lived here since 40,000 years. It was known as a port of the Roman period under the name "Panormos". In 1084 Robert Guiscard, lord of Calabria and Apulia in Southern Italy won between Kefalonia and Corfu the united fleets of the Venetians and Byzantines, attempting to occupy the island of Kefalonia without success. He died on his ship on June 17, 1085 when it was docked in the port of Panormos, leaving his memory name, which has since called Fiscardo (after a small alteration Guiscard - Piskardo - Fiscardo). The earthquakes in Kefalonia at 1953 literally razed what it had left behind intact the 2nd World War and the Civil War. Most houses of Kefalonia were completely destroyed, the dead were hundreds and injured even more. But Fiscardo survived and is now one of the most beautiful traditional village and one of the most dynamic tourist areas of Greece.

Ιστορία

Το Φισκάρδο είναι ένα από τα ωραιότερα λιμάνια της Ελλάδος. Προϊστορικοί τάφοι μαρτυρούν ότι κατοικήθηκε εδώ & 40.000 χρόνια. Ήταν γνωστό λιμάνι της Ρωμαϊκής Περιόδου με το όνομα «Πάνορμος». Το 1084 ο Ροβέρτος Γυισκάρδος, κύριος της Καλαβρίας & της Απουλίας στη Κάτω Ιταλία νίκησε μεταξύ Κεφαλλονιάς & Κέρκυρας τους ενωμένους στόλους Ενετών & Βυζαντινών, επιχειρώντας να καταλάβει τη Κεφαλλονιά χωρίς όμως επιτυχία. Πέθανε μέσα στο πλοίο του στις 17 Ιουνίου του 1085 όταν ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Πανόρμου, αφήνοντας ως ανάμνηση το όνομά του, που από τότε ονομάζεται Φισκάρδο (μετά από μια μικρή παραφθορά Γυϊσκάρδος–Πισκάρδο-Φισκάρδο). Οι σεισμοί στην Κεφαλλονιά το 1953 ισοπέδωσαν κυριολεκτικά ότι είχε αφήσει πίσω του ανέπαφο ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος & ο Εμφύλιος. Τα περισσότερα σπίτια της Κεφαλλονιάς καταστράφηκαν ολοσχερώς, οι νεκροί ήταν εκαντοντάδες & οι τραυματίες ακόμα περισσότεροι. Το Φισκάρδο όμως επέζησε & αποτελεί σήμερα έναν από τους ωραιότερους παραδοσιακούς οικισμούς & μια από τις πιο δυναμικές τουριστικές περιοχές της Ελλάδος.

Venetian Lighthouse

The old Venetian lighthouse was built in the 16th century, the cylindrical tower which looks like the shape of an ancient column. All around the lighthouse is fenced with stones about 2 meters height and inside there is a house for the lighthouse keepers which today is abandoned, unattended and in bad condition. The importance of this lighthouse, (the time of Venetian occupation) was great due to the port of Fiscardo. The inland port is too narrow for large vessels, but the depth is sufficient. There were small fleet of Venetian ships that found good anchorage SW of Lighthouse. Fiscardo was the main export port Erisou whole region, from where he loaded all products (raisins, wine, oil, etc.)...

Βενετσιάνικος Φάρος

Ο παλιός βενετσιάνικος φάρος που πρωτολειτούργησε το 16ο αιώνα, ο κυλινδρικός πύργος του οποίου μοιάζει στο σχήμα με αρχαίο κίονα. Στο χώρο του φάρου που είναι περιφραγμένος με λιθοδομή ύψους περίπου 2 μέτρων υπάρχει και σπίτι για τους φαροφύλακες εκείνης της εποχής το οποίο σήμερα είναι εγκαταλελειμμένο, αφύλακτο και σε κακή κατάσταση. Η σημασία του φάρου αυτού, (την εποχή της Βενετσιάνικης κατοχής), ήταν πολύ μεγάλη λόγω και του λιμανιού του Φισκάρδου. Ο εσωτερικός λιμένας είναι πολύ στενός για τα μεγάλα πλοία αλλά το βάθος είναι ικανοποιητικό. Υπήρχαν μικροί στόλοι από Ενετικές γαλέρες που έβρισκαν καλό αγκυροβόλιο ΝΔ του Φάρου. Το Φισκάρδο ήταν ο κυριότερος εξαγωγικός λιμένας όλης της περιοχής Ερίσου, από όπου εκεί φορτώνονταν όλα τα προϊόντα (σταφίδα, κρασί, λάδι κ.λ.π.)..

New Stone Lighthouse

The new stone lighthouse was built in 1892 and located north of the island of Kefalonia. After the earthquake of 1953, the lighthouse was abandoned and was built again with a new square tower 14.2 m. height and of focal height plane 28 meters. So today it is the only case in Greece, where we meet in the same place two structures of lighthouses.

Νέος Πέτρινος Φάρος

Ο νέος πέτρινος φάρος κατασκευάστηκε το 1892 και βρίσκεται στο βορειότερο μέρος του Νησιού της Κεφαλονιάς. Μετά τους σεισμούς του 1953 ο φάρος εγκαταλείφθηκε και κτίστηκε καινούργιος με τετράγωνο πύργο ύψους 14,2 μ. & εστιακό ύψος 28 μ. Έτσι σήμερα είναι μοναδική η περίπτωση στην Ελλάδα όπου στο ίδιο σημείο συναντάμε δύο κατασκευές φάρων.

Ρωμαικό Νεκροταφείο Φισκάρδου

Η αρχαία πόλη Πάνορμος ταυτίζεται πια, με βάση επιγραφικές μαρτυρίες που προέκυψαν στο πλαίσιο ανασκαφικών ερευνών, με το σημερινό Φισκάρδο. Ο οικιστικός της ιστός καταλαμβάνει το σημερινό οικισμό, όπως διαπιστώνεται από τα αρχαιολογικά δεδομένα. Κατά την αρχαιότητα υπήρξε μια οικονομικά εύρωστη πόλη με σημαντικά μνημεία. Το ρωμαικό νεκροταφείο της βρέθηκε τυχαία το 1993 κατά την διάρκεια εκσκαφικών εργασιών για την εκτέλεση κοινωφελούς έργου, υπό την ευθύνη του αρχαιολόγου Α. Σωτηρίου, η οποία κράτησε έως το 1997 με μεγάλα χρονικά διαλλείματα. Το νεκροταφείο συνεχίζεται κάτω από το οδόστρωμα και εκτείνεται στα γύρω οικόπεδα. Χρονολογείται στους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες (2ος-4ος μ.Χ.) οι οποίοι κατατάσσονται στις εξής κατηγορίες:

Κεραμοσκεπείς: Μέσα σε λάκκο, ο νεκρός τοποθετείται πάνω σε στρώση κεραμίδων και σκεπάζεται πάλι με κεραμίδες και χώμα

Εγχυτρισμοί: Πρόκειται για μεγάλα και χρηστικά αγγεία στα οποία ενταφιάζονται συνήθως νήπια ή μικρά παιδιά

Κτιστοί κιβωτιόσχημοι: Οι τάφοι είναι κτισμένοι και φέρουν μορφή ορθογώνιου σχήματος. Στο εσωτερικό τους συνήθως κατασκευάζεται κτιστό μαξιλάρι.

Μνημειακής κατασκευής: Πάνω σε βαθμιδωτή βάση υψώνονται οι τάφοι οι οποίοι διαμορφώνονται σε καμάρα ενώ στην μια στενή πλευρά τους φέρουν είσοδο με λίθινη θύρα

Σαρκοφάγοι: Μονολιθικά ταφικά μνημεία. Σε ταφικά περίβολα είχαν ερευνηθεί, εκτός των άλλων, δύο σαρκοφάγοι οι πλευρές των οποίων έφεραν ανάγλυφες παραστάσεις που σχετίζονται με το Κάτω Κόσμο. Χαρακτηριστική είναι η παράσταση της αρπαγής της Περσεφόνης. Η Άρτεμις και η Αθηνά κυνηγούν τον Πλούτωνα, τον Θεό του Άδη που εμφανίζεται πάνω σε άρμα κρατώντας από την μέση την Περσεφόνη. Οι σαρκοφάγοι, οι κτιστοί κιβωτιόσχημοι και οι μνημειακοί τάφοι, λόγω της δαπανηρής κατασκεευής τους και των πλούσιων κτερισμάτων που περιείχαν συμπεραίνεται ότι ανήκαν σε άτομα που κατά τη διάρκεια της ζωής τους διακρίνονταν για την οικονομική τους ευρωστία. Το νεκροταφείο σύμφωνα με τις ενδείξεις συνεχίζεται κάτω από το οδόστρωμα και εκτείνεται στα γύρω οικόπεδα.

Αρχιτεκτονική

Συνολικά ερευνήθηκαν 51 τάφοι που χρονολογούνται στο διάστημα από τον 2ον έως τον 4ον μ.Χ.

• 13 υπέργειοι, κτιστοί κιβωτιόσχημοι τάφοι. Οι 4 πλευρές τους εξέχουν του εδάφους και είναι κτισμένες κατά την τεχική του opus incertum ή του opus testaceum.
• 17 κιβωτιόσχημοι εγκιβωτισμένοι σε ορθογώνιους λάκκους, που ανοίγονται στο φυσικό βρόχο.
• 3 μικροί μνημειακοί, οι οποίοι υψώνονται σε λιθόκτιστη βαθμιδωτή βάση. Οι συγκεκριμένοι τάφοι δε σώζουν όλη την ανωδομή τους, ωστόσο εικάζεται ότι θα μπορούσαν να ήταν καμαροσκέπαστοι. Η καμάρα του δεν ολοκληρώνεται αλλά διακόπτεται & συμπληρώνεται με επίπεδη κάλυψη, που σχηματίζεται από μεγάλες ορθογώνιες λίθινες πλάκες.
• 5 κεραμοσκεπείς των οποίων το δάπεδο και η κάλυψη αποτελούνται από κεραμίδες.
• 2 λακκοειδείς εκ των οποίων ο ένας έμεινε ημιτελής και ο άλλος ήταν αδρά λοξευμένος. Σε αυτόν έγινε ταφή σε ξύλινο φορείο.
• 7 εγχυτρισμοί. Μέσα σε μεγάλα αγγεία, κυρίως αμφορείς, ενταφιάζονταν βρέφη και μικρά παιδιά.
• 4 σαρκοφάγοι, εκ των οποίων μόνο οι δύο βρέθηκαν κατά χώραν. Πρόκειται για μονολιθικά ταφικά μνμεία με λίθινα αετωμικά καλύμματα. Στο ένα από αυτά αποδίδεται γυναικεία ξαπλωμένη μορφή, που όμως δεν σώζεται ολόκληρη. Χαρακτηριστική είναι η παράσταση της αρπαγής της Περσεφόνης. Στην κύρια όψη της σαρκοφάγου εικονίζονται από αριστερά πρός τα δεξιά η Άρτεμις & η Αθηνά που κυνηγούν τον Πλούτωνα, το Θεό του Άδη, ο οποίος εμφανίζεται πάνω σε άρμα γραπώνοντας από τη μέση την Περσεφόνη.

Από το σύνολο των τάφων οι 10 εντάσσονται σε ταφικό περίβολο και 3 (από τους οποίους οι 2 σαρκοφάγοι), σε ταφικό θάλαμο - μαυσωλείο. Το μαυσωλείο, ως πρός την κάτοψη του, κατατάσσεται στον τύπο των ναόσχημων. Αποτελούνται από ένα σύντομο προθάλαμο και τον κυρίως ταφικό θάλαμο.

Ταφικά Έθιμα

Κατά την ταφή τοποθετούσαν διάφορα αγαπημένα αντικείμενα των νεκρών - κτερίσματα:

• Γυάλινα και πήλινα αγγεία (δακρυδόχοι, αγγεία πόσης, οινοχοίσκες, κ.α.)
• Είδη καλλωπισμού, όπως χρυσά, χάλκινα και οστέινα κοσμήματα (δακτυλίδια, σκουλαρίκια, βραχιόλια, περιδέραια, περόνες, χάλκινοι καθρέπτες κ.α.), και σιδερένιες στλεγγίδες, που συνδέονται με αθλητικές δραστηριότητες.
• Το χαρώνειο νόμισμα (χάλκινα κυρίως νομίσματα και χρυσές δανάκες), τοποθετημένο στην παλάμη ή στο στόμα του νεκρού, ήταν απαραίτητι εφόδιο της ψυχής για να πληρώσει το βαρκάρη/χάροντα, που θα την μετέφερε στον Κάτω Κόσμο. Απαραίτητα επίσης ήταν τα λυχνάρια για να φωτίζουν το δρόμο της ψυχής στον Κάτω Κόσμο.

Οι τάφοι ήταν οικογενειακοί όπως διαπιστώθηκε από τα σκελετικά κατάλοιπα. Οι ανακομιδές είναι σχεδόν κανόνας και δεν λείπουν τα οστεοφυλάκια ενώ σημειώνεται και μία ταφή σκύλου, που ενδεχομένως συνόδευε τον κύριο του. Η τέλεση νεκρικών προσφορών επιβεβαιώνεται από την ύπαρξη οπών για χοές στα καλύμματα των σαρκοφάγων, αλλά και τα θραύσματα λύχνων γύρω από τους τάφους. Επίσης από τροφικά κατάλοιπα και θραύσματα επιτραπέζιων αγγείων, έξω και γύρω από τους τάφους πιστοποιείται η τέλεση νεκροδείπνων.